Taki budynek nie potrzebuje dużej ilości energii cieplnej dostarczanej z zewnątrz, ponieważ nie traci dużych ilości energii, z powodu małej powierzchni grzewczej oraz dobrych parametrów izolacyjnych i systemów rekuperacji, pozwalających odzyskiwać ciepło ze zużytego powietrza. Taki budynek potrzebuje znikomej ilości energii cieplnej, aby utrzymać komfortową temperaturę, dlatego błędem byłoby wykonywanie gruntowej pompy ciepła z pionowymi otworowymi wymiennikami ciepła, która ma wysokie początkowe koszty inwestycyjne, które w tym przypadku mogłyby się nigdy nie zwrócić. Zdecydowanie lepiej wykonać ogrzewanie za pomocą mat elektrycznych (które mają żywotność dochodzącą do 100 lat!), lub ewentualnie powietrznej pompy ciepła. Jednak maty elektryczne razem z panelami fotowoltaicznymi w tym wypadku powinny najlepiej spełnić swoją funkcję z uwagi na niskie początkowe koszty inwestycyjne, długą żywotność systemu grzewczego oraz niskie zapotrzebowanie na ciepło.

W nowych budynkach o dobrej izolacji termicznej i średniej wielkości eksploatacja matami grzewczymi byłaby już kosztowna i mogłaby stanowić duże obciążenie dla portfela. W takim wypadku pozostaje już tylko wybór między powietrzną pompą ciepła, a gruntową. Powietrzna ma mniejsze koszty inwestycyjne, ale jej koszty eksploatacyjne są większe w stosunku do gruntowej pompy ciepła. Jednak powietrzna pompa ciepła w połączeniu z fotowoltaiką to dobre rozwiązanie dla domów o małym i średnim zapotrzebowaniu na ciepło.

W przypadku dużych, lub bardzo dużych powierzchni budynków, lepszym rozwiązaniem jest gruntowa pompa ciepła, z uwagi na niskie koszty eksploatacji oraz długą żywotność instalacji. Im więcej ciepła potrzebuje budynek, tym system oparty na gruntowej pompie ciepła ma większą przewagę nad innymi systemami grzewczymi. Inwestycja wykonana na początku szybko się zwróci z uwagi na późniejsze niskie koszty eksploatacyjne budynków oraz dłuższą żywotność gruntowej pompy ciepła, którą ocenia się na 30 lat bezawaryjnej pracy (więc jest to dwukrotnie większa wartość niż w przypadku powietrznych pomp ciepła typu split (15 lat bezawaryjnej pracy) oraz 1,5x większa żywotność niż w przypadku pomp ciepła typu monoblok (20 lat)). Dodatkowo ciekawym rozwiązaniem dla nowych budynków jest klimatyzacja za pomocą gruntowej pompy ciepła w sezonie letnim. Nie wymaga dużych nakładów energii elektrycznej, w porównaniu z konwencjonalnym klimatyzatorem typu powietrze-powietrze, dodatkowo magazynuje energię cieplną przekazywaną z domu do górotworu, przez co w sezonie zimowym gruntowa pompa ciepła ma większą sprawność (większy współczynnik COP).

Powyższe opisy to tylko przykłady w jakich warunkach najlepiej pracują dane systemy grzewcze. Nie oznacza to, że nie można podłączyć powietrznej pompy ciepła przykładowo do budynku 200m2, lub gruntowej pompy ciepła do domku 100 m2, bo obydwa systemy będą działały prawidłowo (to znaczy będą w stanie ogrzać budynek), jednak w pierwszym przypadku przychodzące rachunki za energię elektryczną mogą być duże i mogą pochłaniać dużą część rodzinnego budżetu (szczególnie dla powietrznych pomp ciepła niskiej jakości), a w drugim przypadku dla domu pasywnego zwrot inwestycji może być bardzo długi i trwać dekadami. Tutaj chodzi o optymalne połączenie dwóch czynników, tj. łącznych kosztów inwestycyjnych wraz z kosztami eksploatacyjnymi na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Może się okazać, że np. gruntowa pompa ciepła montowana w budynku 120 m2 na przestrzeni 20 lat wraz z kosztami eksploatacyjnymi okaże się najtańszym systemem grzewczym, pomimo poniesionych na samym początku dużych nakładów inwestycyjnych, np. z uwagi na słabą izolację termiczną budynku, lub jej brak. Tak zwane „rachunki grozy” biorą się stąd, że powietrzne pompy ciepła (nierzadko o wątpliwej jakości, dodatkowo źle zamontowane przez instalatora) są instalowane do dużych powierzchni budynków o słabej izolacji termicznej z instalacją grzejnikową, wymagającą wysokiej temperatury roboczej w instalacji. I z tego trzeba zdawać sobie sprawę.